«Մեծ անարգանք՝ հայոց գերեզմանատան հանդէպ»

Թուրք մա­մու­լի որոշ անուններ այս խո­րագի­րով կու տա­յին լու­րը, անդրա­դառ­նա­լով շաբաթա­վեր­ջին Պոլ­սոյ մէջ տե­ղի ու­նե­ցած խռո­վու­թիւննե­րուն դրուագ­նե­րէն մէ­կուն:
Ընդդիմադիր ճա­կատի վերոնշեալ թեր­թե­րը կը գրէին, թէ ցու­ցա­րար­նե­րը ցրուելու հա­մար, թրքա­կան ապա­հովու­թեան ու­ժե­րը «ֆութպո­լի դաշ­տի մը նման, անար­գե­լով՝ մտան Շիշլիի Հա­յոց գե­րեզ­մա­նատու­նը, ծու­ղակ լա­րեցին եւ ժո­ղովուրդին վրայ ար­տա­սուա­բեր ռումբեր ար­ձա­կեցին»։
Այս առ­թիւ զու­գա­հեռ մըն ալ կը կա­տարուէր այս դէպ­քին եւ քա­նի մը օր առաջ բա­նավէ­ճի նիւթ դար­ձած երե­ւոյ­թի մը մի­ջեւ: Ար­դա­րեւ, ոս­տի­կան­նե­րէն խոյս տալու հա­մար, որոշ ցու­ցա­րար­ներ մզկիթ ապաս­տա­նած էին եւ այս մա­սին Թուրքիոյ վար­չա­պետ Էր­տո­ղան ըսած էր. «Այդ անա­մօթ­նե­րը սրբապղծե­ցին մզկի­թը՝ ոչ միայն հոն իրենց կօ­շիկ­նե­րով մուտք գոր­ծե­լով, այլ նաեւ հոն գա­րեջուր խմե­լով. նոյ­նիսկ խմբո­վին սի­րաբա­նող­ներ եղեր են»: Ցու­ցա­րար­նե­րը վար­կա­բեկե­լու նպա­տակ հե­տապնդող այս ար­տա­յայ­տութիւննե­րը մեծ աղ­մուկ բարձրա­ցու­ցին եւ բուռն բա­նավէ­ճերու տե­ղի տուին: Այդ պնդումնե­րը որակուեցան շինծու, որոնցմէ, հաւանա­բար, միայն կօ­շիկով մուտքի վե­րաբե­րող բա­ժինը ճիշդ էր, բայց այս պա­րագա­յին անար­դար ու ան­տե­ղի՝ քա­նի մար­դիկ իրենց կեան­քը փրկե­լով մտա­հոգուած էին…: Ան խստօ­րէն դա­տապար­տած էր նաեւ վի­րաւոր­նե­րու բուժումը՝ մզկի­թէն ներս:
Հա­յոց գե­րեզ­մա­նատան մէջ կա­տարուած նշեալ մի­ջամ­տութեան առ­թիւ յի­շատա­կու­մը կ՚ըլլայ այս ամէ­նուն եւ հարց կը տրուի, թէ երբ վար­չա­պետը չե­ղած բա­ները եղած ցոյց տալով աղ­մուկ կը բարձրաց­նէ, թէ անար­գուած է պաշ­տա­մունքի վայր մը, ինչպէ՞ս կ՚ըլ­լայ, որ Թուրքիոյ Հան­րա­պետու­թիւնը եւ անոր ոս­տի­կանու­թիւնը ոչ մէկ անպատեհութիւն կը տես­նեն Շիշ­լիի հա­յոց գե­րեզ­մա­նատու­նը թա­կարդ լա­րելու վայր գոր­ծա­ծելու մէջ:

 

«Նոր Յառաջ», Յունիս 20, 2013