We Are All Oxymorons!

Ayda Erbal

(Author’s note: There are a number of issues -particularly the segment re: Stockholm Syndrome that I changed my mind later. I think the entire situation of Istanbul Armenians can be better explained by political expediency -itself a result of a survival strategy, rather than a generally inflicted syndrome. It does not mean the psychological does not have any effect, it only means that the effect of the political is much more overarching and meaningful. This claim obviously requires a much more substantiated longitudinal comparative analysis that goes well beyond this short introductory attempt.)

Ամսական 50 «Գարուն» կը ծախուի

ԳԱՅԱՆԷ ԴԱՆԻԷԼԵԱՆ 

Նախորդ տարի հիմնադրման 50ամեակը նշած «Գարուն» ամսագիրը (*), որ ժամանակին ամբողջովին սպառուող հարիւր հազարանոց տպաքանակով նշանակալի դերակատարութիւն ունէր Հայաստանի ո՛չ միայն գրական-մշակութային, այլեւ հասարակական-քաղաքական կեանքին մէջ, այսօր կը տպուի 500 օրինակով, որոնցմէ լաւագոյն պարագային կը սպառի 50 օրինակ:

A Clash of Cultures: Re-Imagining the Hyphenated Armenian

 Maria Titizian

I often wonder if other nations are as hard on themselves as we are. No doubt our behavior toward one another on a personal, national and global scale is enough reason to begin a critical discourse on our self-perceived lack of inspiration. While we all claim to be Armenian due to genetic material, ethnicity, language, physical characteristics and a shared history, we are in fact a people whose behavior, world views and perceptions are in constant conflict. Our personal stories and experiences in the Diaspora attest to this condition and were further compounded after Armenia gained independence. We went from the typical Diaspora hyphenations of Lebanese-, American-, Iranian-, Syrian-, French-, Argentinean-Armenian to the Hayastantsi-Spyurkahay shift. We are forever labeling ourselves as Armenians belonging to a particular place but never a shared space.

We create divisions for the sake of divisions.

There’s and that I Heard of Once in a Lullaby

Paul Chaderjian

 

Once there were and there were not …

“Sone le le” from Andre’s 1000x album is blaring in your earbuds as you battle your default human nature of being unsatisfied, lazy, suffering, lethargic and ennuied.

You are pushing half your body weight away from your chest, against gravity and destiny, and sweating in a gym on the fourth floor of a building at the intersection of King and Ward in Honolulu.

You open your eyes and standing in front of your is a Kazakh lawyer. His lips are moving; he’s talking to you.

You smile and remove your left earbud to hear him, because your right brain is intuitive and process the whole and not the parts.

Mexican Court Rejects Aliyev Monument

Mexico’s Federal Administrative Court dismissed a complaint filed by Azerbaijan’s Embassy to prevent city authorities to dismantle and remove a statue of Azeri dictator Heydar Aliyev from a park at the center of the city, reported the Cronica newspaper.

The court’s decision paves the way for the statue’s removal.

Լեւոն Գ. Մինասեան՝ պատմա-բանասիրական վաստակի ուրուագիծ

ԳՐԻՇ ԴԱՒԹԵԱՆ

Իրանահայ ազգագրական եւ պատմա-բանասիրական գրականութեան երախտաշատ վաստակաւոր, բազմաթիւ հրատարակութիւնների հեղինակ Լեւոն Գ. Մինասեանը անցնող աւելի քան 60 տարիների հետեւողական ու նուիրուած աշխատանքով ակնառու իւրովսանն է ներդրել Իրանի Նոր Ջուղա հայաքաղաքի, նրա շրջակայ գաւառների, մասնաւորաբար Փերիա գաւառի մշակութային, կրթական, հրատարակչական, ընկերային, ազգագրական, աւանդական, պատմական, եկեղեցական, ազգային-հասարակական միութիւնների ու մարմինների պատմութեանը վերաբերող նիւթերի, աղբիւրների եւ ակունքների ուսումնասիրութեան բնագաւառում: Մի քանի նիւթերի դէպքում, կապուած Նոր Ջուղային ու Փերիա գաւառին, նրա աշխատութիւնները սկզբնաղբիւրային արժէք ունեն:

The Self-Delusion of "Great Calamity": What "Medz Yeghern" Actually Means Today

Vartan Matiossian

Towards the metropolis of the Medz Yeghern 
(Avetis Aharonian, 1918)¹

In our previous article, we established that “Medz Yeghern” literally meant “Great Crime” for the survivors of the genocide. It becomes clear that the phrase cannot be arbitrarily translated to a completely different semantic field like “calamity,” even if the meaning of the word had fundamentally changed later at some point in the past hundred years. Here, we will see that, 1) It is not only the survivors who understood yeghern as “crime,” contemporary Eastern Armenian writers who were not victims of the genocide also understood it that way; 2) the following generations also understood it as “crime” until this day.

Գաղափարի ուժը

ՅԱՐՈՒԹ ՏէՐ ԴԱՒԻԹԵԱՆ

Մարդ անհատին այս աշխարհի վրայ ապրած տարիները սահմանափակ են: Հետեւաբար, եթէ անոր ուշքն ու միտքն ալ պիտի սահմանափակուին միայն այդ տարիներու տարածքին վրայ ապրելիք իր կեանքով, ապա ու՞ր մնաց տարբերութիւնը մարդուն եւ անասունին: Եթէ մարդ միայն իր գոյութիւնը ապահովելու եւ ստամոքսը կուշտ պահելու բնազդով ապրէր, ապա իր նախնական վիճակէն դուրս ելած չէր ըլլար: Բայց երբ իր առօրեայէն անդին, վեհ գաղափարներու եւ ապագայ սերունդներուն աւանդ մը թողելու գիտակցութիւնը ունեցաւ, սկսաւ քաղաքակրթութիւն մշակել: Մարդը գիտակցեցաւ, որ թէեւ ինք մահկանացու է, բայց իրմէ ծնած վսեմ գաղափարները կրնան գոյատեւել դարեր շարունակ: Հետեւաբար, այդպիսի գաղափարներու յղացման ու հետապնդման միջոցաւ, ան ոչ միայն կրնար իմաստաւորել ու արժեւորել այս աշխարհի վրայ իր գոյութիւնը, այլեւ նոյնիսկ՝ անմահանալ:

The Compulsive Armenian

Kristi Rendahl

Within an hour of talking to me—nay, 15 minutes—people know something of my history with Armenia and Armenians. “Are you Armenian?” they ask with reasonable skepticism.

“No, but I lived there for five years,” I respond, “and I return almost every year.”

They wonder where Armenia is and whether I know the Kardashian family.

“It was a good fit for me,” I explain without being asked.

In reality, I’m compulsively Armenian in very select ways. You know how Armenians watch the credits at the end of every film, waiting to see an Armenian name, mentioning it aloud to friends or tucking it away for a future conversation? “Do you remember the Academy Award for Best Picture in 1971? Yeah, the assistant costume designer was Armenian.”

Armenia's "Silent" National Security Threat

Houry Mayissian

 

As we make our plans and commit to new resolutions for 2013, at least for some of our compatriots in Armenia new plans will unfortunately mean immigrating to new countries. More than 20 years after independence, outward migration remains the “answer” to the poverty and socio-economic issues affecting many in Armenia today.

The ‘Great Calamity’ Hoax: What ‘Medz Yeghern’ Actually Meant for the Survivors

Vartan Matiossian

 

“…All those human-like monsters who executed the Medz Yeghern
and tainted their hands with the innocent blood of the Armenians.”
Yervant Odian (1920)

During the nineteenth century and the beginning of the twentieth, the word yeghern had already entered dictionaries of Modern Armenian and literary texts with the primary meaning of “crime.” It was used, both alone and within the phrase Medz Yeghern, as one of the names of the pogrom of Adana in 1909.

The echoes of this massacre had barely died out when a large-scale program of extermination was put into practice by the Ottoman-Turkish government. Along came the words yeghern and Medz Yeghern. This article will discuss their use in some of the many texts penned in the first two decades years after 1915.

"Ravished Armenia": A Profile of Aurora Mardiganian

 Zohrab Kudushian

Aurora Mardiganian was a wonderful person and a family friend. She was a closer friend of my aunt Serarpi. Aunt Serarpi was like a second mother to me, and I would often pass through my aunt’s apartment on my way into the street, I would stop to see my aunt to say hello. There, I might find Lady Aurora and my aunt sitting, and taking a demitasse together. I was a young man, and immediately recognized the Lady as a very attractive woman who seemed to dress in a younger fashion than her age would reflect. Later on, I would make friends with her son; his name, as I remember it, was not Martin, as was reported in Anthony Slide’s edited text, but Cidal.