Աւելի քան 21 միլիոն դոլար՝ մեր գիւղական շրջանների եւ աղէտեալ սիրիահայութեան համար

Յ. ԱՒԵՏԻՔԵԱՆ

Հակառակ ոմանց կարծիքին, վստահօրէն կարելի է ասել, որ «Հայաստան» Համահայկական Հիմնադրամի ղեկավարութեան եւ մասնաճիւղերի կազմակերպած դրամահաւաքի ձեռնարկների (հեռուստատեսային եւ այլ մարաթոններ, ճաշկերոյթ-հանգանակութիւններ, համերգներ եւ այլն) այս տարուայ հասոյթը, որպէս հնչուն մասնակցութիւն կամ մասնակցութեան խոստում, գոհացուցիչ է: Ամէն ինչից երեւում է, որ ձեռնարկների կազմակերպիչները հետզհետէ աւելի պրոֆեսիոնալ են դառնում եւ տարիների ընթացքում կատարելագործում իրենց աշխատանքըՙ ամէն անգամ գումարների հաւաքագրման աշխարհագրութիւնը եւ մասնակիցների թիւը ընդարձակելով: Օրինակ, Հնդկաստանի մուտքը հայկական այդ քարտէզՙ բացառիկ անակնկալ է. թէեւ դեռեւս չգիտենք այդտեղ հանգանակուած 600 հազար դոլարի ծագումնաբանութիւնը: Խրախուսիչ է նաեւ այն կարեւոր ներդրումը, որը վերջին տարիներին ցուցաբերում են մեր ամենաբազմամարդ Ռուսաստանի համայնքի մեծահարուստները, գրեթէ միշտ հաւաքագրելով ընդհանուր գումարի կէսից աւելին:

«Հայաստան» Համահայկական Հիմնադրամ. եկած չէ՞ վերարժեւորման ժամանակը

ՆԱԶԱՐԷԹ ՊԷՐՊԷՐԵԱՆ

 



Անունն ու առաքելութիւնը արդէն արմատաւորուած են հայ իրականութեան մէջ եւ անբաժանելի մասը կը կազմեն ազգային ինքնահաստատման մեր ոգորումի զինանոցին։
«Հայաստան» Համահայկական հիմնադրամը իր ստեղծման օրէն՝ 1992էն իսկ արժանացաւ համազգային ընդառաջումի, լայն արձագանգ գտաւ մեր ժողովուրդի աշխարհասփիւռ զաւակներուն մօտ եւ, ամէնուր, շօշափելի նուիրաբերում ապահովեց ի սպաս իր առաջադրած թիրախներու իրագործման համահայկական զօրաշարժին։

Դրամ՝ համախոհական կառավարութեան դիմաց

Ժ. Չ.

«Սփիւռքի հայկական գաղթօճախները կանգնած են ուծացման եւ թուլացման վտանգի առջեւ» յայտարարած է Հոկտեմբեր 20ին Հայկական Բարեգործական Ընդհանուր Միութեան նախագահ Պերճ Սեդրակեան, Էջմիածնի «Վաչէ եւ Թամար Մանուկեան» Մատենադարանի նորաբաց շէնքի մէջ կայացող ՀԲԸՄ ընդհանուր ժողովին ընթացքին։ Շարունակած է, ըսելով թէ ԱՄՆու 1 միլիոննոց հայկական գաղթօճախէն միայն 10 հազարն է որ գործունեայ մասնակցութիւն կը բերէ հայանպաստ միջոցառումներուն եւ թէ նոյն վիճակը կը տիրէ Եւրոպայի մէջ։ Հայանպաստ միջոցառումներուն համար Սփիւռքը տարեկան կը հաւաքագրէ 10-12 միլիոն տոլար, ինչ որ անբաւարար է։ Ըստ պ. Սեդրակեանի՝ եթէ 7 միլիոն սփիւռքահայերէն իւրաքանչիւրը 25ական տոլար նուիրաբերէր, կը հանգանակուէր տարեկան 100 միլիոն տոլար։ Դրամահաւաքի ցած մակարդակը, ըստ պ. Սեդրակեանի, կը թուլացնէ նաեւ ԱՄՆու եւ Եւրոպայի հայկական լոպիներու ազդեցութիւնը։

Ուզո՞ւմ էք իմանալ, թէ հայերը ինչու են լքում Հայաստանը

ԷԴԻԿ ԲԱՂԴԱՍԱՐԵԱՆ
 

«Լոյս» հիմնադրամ են ստեղծել, ուսանողներ են ուղարկում արտերկիր, որ կրթուեն լաւագոյն բուհերում: Ասում են` գիտելիքն է առաջնայինը 21-րդ դարում: Նախագահը, վարչապետը հանդիպում են դրսում ուսում ստացողների հետ, զրուցում վեհ գաղափարների շուրջ, բայց յետոյ պարզւում է` իշխանական ներկայացման մի արար է ընդամէնը: Սցենարի այս մասի հեղինակն էլ Տիգրան Սարգսեանն է:

Դիմադրութիւն

ԱՐԱՄ ԱԲՐԱՀԱՄԵԱՆ

 



Խոսրովի արգելոցի տնօրէնի թափուր մնացած պաշտօնին 3 հոգի է յաւակնում: Թէ ինչպէս է նրանցից մէկը` Գաբրիէլ Պօղոսեանը, յանձնում իր քննութիւնը` դրա մասին համացանցում կայ տեսագրութիւն, եւ բոլորը կարող են ծանօթանալ նրա մտաւոր մակարդակին եւ գրագիտութեանը: (Ի դէպ, վատ չէր լինի, որ նախագահի թեկնածուներն էլ նման հրապարակային քննութիւն յանձնէին` ամէն ինչ շատ աւելի պարզ կը դառնար):

Ինչպէ՞ս եւ ինչո՞ւ չլքել երկիրը

ԳՈՀԱՐ ՅԱԿՈԲԵԱՆ

 

Վիճակագիր-տնտեսագէտ Անի Քալաշեանն «Առաւօտ»ի հետ զրոյցում խօսելով ուղեղների արտահոսքի մասին` փաստում է. «Այդ պատճառով միջինում ունենում ենք մտաւոր մակարդակի անկում, որը, սակայն, կոմպենսացւում է նրանով, որ Հայաստանը "ուղեղների շտեմարան" է: Եթէ, օրինակ, Չինաստանում 1 000 000 մարդու պարագայում կը հանդիպես մէկ գիտնականի, Հայաստանում` 1000-ից մէկն է գիտնական: Մեր բնակչութեան թուաքանակի պակասութիւնը շուրջ հազար անգամ կոմպենսացւում է մեր որակական յատկանիշներով»:

The Instrumentalization of the "Great Catastrophe"

Vartan Matiossian

 

It was a pleasant surprise to find out, a few days ago, that our first article, "The Birth of 'Great Calamity: How Medz Yeghern Was Introduced onto the World Stage" (The Armenian Weekly, October 25, 2012, see also elsewhere in this blog), had appeared in French on November 12 on the website of Collectif VAN (Vigilance Armenienne contre le Negationnisme), a non-partisan alliance against Turkish denial actively working in France since 2004 (www.collectifvan.org). Here is the main paragraph of the well-crafted introduction to Tigran Mheryan's translation, signed by the Collectif VAN:

When Dictionaries Are Left Unopened: How ‘Medz Yeghern’ Turned into Terminology of Denial

You may want to know that ‘Meds Yeghern’ does not mean genocide;
it means “Great Calamity.” Armenians used that term before the word
‘genocide’ was coined by Raphael Lemkin in the 1940′s.

–Harut Sassounian¹

These explanatory words appeared after President Barack Obama used “Medz Yeghern” in his April 2009 statement: “The Meds Yeghern must live on in our memories, just as it lives on in the hearts of the Armenian people. … Nothing can bring back those who were lost in the Meds Yeghern.”² He repeated Medz Yeghern twice or three times—always without translation—in each of his April 24 statements between 2009 and 2012.

In this article, we will discuss the use of the phrase and some of the reactions it triggered in Armenian and Turkish quarters, and in one of the many realms of public debate: Wikipedia.

Ի՞նչ ընել՝ Հալէպը փրկելու համար (խորհրդաժողովի մը հետքերով)

ԼԵՒՈՆ ՇԱՌՈՅԵԱՆ

«Ինչպիսի՞ վտանգաւոր փորձութիւններու դէմ յանդիման կը գտնուի հալէպահայութիւնը այսօր եւ ի՞նչ կրնայ ընել մասնաւորաբար մտաւորականութիւնը՝ տագնապը կամ աղէտը շրջանցելու համար»։
Առաւելաբար ա՚յս հարցումին է որ պատասխան մը փորձեցին գտնել այն յիսուն հրաւիրեալները, որոնք համախմբուեցան Հալէպի Արամ Մանուկեան Ժողովրդային Տան «Լեւոն Շանթ» սրահին մէջ, Կիրակի, 11 Նոյեմբեր 2012-ին։

Մատենադարանի ձեռագրերու հաւաքածոն պիտի թուայնացուի 6-7 տարուան ընթացքին

Մաշտոցի անուան հին ձեռագրերու գիտահետազօտական հիմնարկ-մատենադարանի թուայնացման բաժինը համալրուած է նոր գործիքներով: Շուրջ 18.000 ձեռագրերէն 3000-ը արդէն թուայնացուած է: Վեց-եօթ տարիէն Մատենադարանի ամբողջ ձեռագիր հաւաքածոն արդէն թուայնացած կ՚ըլլայ: Ինչպէս «Արմենփրէս»-ի հետ զրոյցին ըսաւ Մատենադարանի բարձր արհեստագիտութեան (technology) եւ հրատարակչական հարցերով տնօրէնի խորհրդական եւ ձեռագրերու թուայնացման աշխատանքները համակարգող Գուրգէն Գասպարեանը, Մատենադարանի ձեռագրերու թուայնացման աշխատանքները սկսած են 2007 թուականին:

Mexico City Committee: Boot Out Statue of Azerbaijan Strongman

Tracy Wilkinson

 

That big, hulking statue of the Caucasian strongman in Mexico City has got to go.

Such was the recommendation Friday, November 23, of a special committee appointed to resolve one of the odder controversies to beset this capital. At issue: the city government’s decision to allow Azerbaijan to erect a monument to its late president, Heydar Aliyev, on the iconic Reforma Boulevard, prime real estate in the sprawling megalopolis.

Usos y abusos del término genocidio

Carlos Antaramián

Winston Churchill, primer ministro británico durante la Segunda Guerra Mundial, mencionó en una entrevista transmitida por la BBC en agosto de 1941 que Europa estaba siendo destruida y pisoteada por armas mecánicas y una furia barbárica de parte de los nazis y, mientras avanzaban, distritos enteros estaban siendo exterminados. Churchill mencionó en la misma entrevista una frase contundente: “Estamos en presencia de un crimen que no tiene nombre”.

México: Recomienda comisión retirar estatua de ex presidente de Azerbaiyán de Reforma

La comisión de análisis para la Plaza Tlaxcoaque y el Parque de la Amistad recomendó al Gobierno del Distrito Federal de México retirar la estatua del fallecido presidente de Azerbaiyán, Heydar Aliyev, colocada en el parque de la Amistad ubicado sobre Paseo de la Reforma y trasladarla a un espacio cultural.

Importante apoyo de Uruguay a la cuestión de Alto Karabagh

El presidente de la Cámara de Representantes de Uruguay, Jorge Orrico, visitó Armenia y la República de Alto Karabagh y se reunió con el presidente de Artsaj, Bako Sahakián, en lo que fue la primera visita de un alto funcionario que representa a un país fuera del Grupo de Minsk de la OSCE.

Sahakian destacó que Artsaj y Uruguay son países amigos, que poseen muchas características comunes, incluyendo su historia y su filosofía de gobierno. El presidente karabaghí también elogió el papel de Uruguay en el reconocimiento internacional del Genocidio Armenio, así como el enfoque equilibrado de ese país a favor del reconocimiento de Artsaj y la resolución del conflicto con Azerbaiyán.

Cómo terminó Uruguay envuelto en un conflicto diplomático en el Cáucaso

Natalio Cosoy

¿Cómo terminó Uruguay envuelto en un conflicto diplomático con la más grande ex república soviética del Cáucaso, Azerbaiyán, a más de 13.000 kilómetros de distancia de Montevideo?

Todo comenzó con la visita de una delegación de parlamentarios uruguayos a Armenia, quienes el 13 y 14 de noviembre cruzaron a Azerbaiyán [*] e ingresaron en la región separatista de Nagorno [Alto] Karabagh, en la que viven algo menos de 150.000 personas de origen armenio, y se reunieron con autoridades locales.

Hidden Truths or Lies

Raffi Bedrosyan

 

In a matter of years beginning in 1915, an entire people was wiped out from its homeland of several thousand years. But how can you wipe out the remnants—its creations, assets, traces, its very existence—from the collective memory of those who remained in that country, or, for that matter, from the collective memory of the rest of the world? This has been an immense challenge for successive Turkish governments, a mission that was mostly successful for almost four generations. And yet, here and there the lies or the hidden truths kept coming out with increasing frequency, especially in recent years.

Eghishé Charénts y el duelo por Kars: la novela "País de Nairí"

Vartán Matiossián

La compleja poesía de Eghishé Charénts (1897-1937) [1], el poeta más importante de Armenia en el siglo XX, halló su punto álgido en Libro del camino, su último volumen, tildado de “nacionalista” tanto por el “establishment” literario y político soviético como antisoviético. Es interesante remarcar que el libro fue inicialmente prohibido en 1933, y sólo tras la remoción de ciertos poemas objetados por la censura fue publicado en 1934 con fecha del año anterior[2]. 

No obstante, algunos de los poemas publicados en la primera parte del libro fueron los que provocaron la controversia: “Por las encrucijadas de la historia”, una meditación sobre el conjunto de la historia armenia, y “Visión de la muerte”, dedicado al período crítico de fines del siglo XX y principios del XX. El tercer poema fue “Mensaje”, una pieza de aparente propaganda soviética con un acróstico que dice: «Ով հայ ժողովուրդ, քո միակ փրկութիւնը քո հաւաքական ուժի մէջ է»¦ (“Oh pueblo armenio, tu única salvación reside en tu fuerza colectiva”).
Sin embargo, ninguno de estos poemas resiste una interpretación “nacionalista”[3]. Para entender las razones, tenemos que remontarnos a la novela de Charénts, País de Nairí (Երկիր Նայիրի, Yerkir Nairi), publicada en forma de libro en 1926, donde desarrolló su propia interpretación del pasado reciente en un tono satírico[4].

Bumping up Against History

Maria Titizian

 

Autumn in Yerevan this year has been gloriously warm and sunny. Just a few days ago we were sitting at an outdoor café enjoying a hot cup of coffee by Republic Square. I was trying to vacate my mind of everything going on in my life when I happened to glance over and see a big beautiful old tree a few meters away. I had probably walked passed this tree a hundred times but had never taken the time to notice it. I have a weakness for trees without getting too political about them. Many years ago when we were living in Canada there was this magnificent old tree in a vacant lot behind our house. My Italian neighbor and I had promised ourselves that if ever this tree was in danger of being cut down we would go and chain ourselves to it to prevent its destruction. We came home from work one day to see that it was gone and in its place was a large hole and a sign from the city informing us that a church was to be built there. We were naturally upset about it but there wasn’t much we could do, it was gone. In retrospect I now realize that back then I gave up too easily on those issues that meant something to me. Living in Armenia has changed me and I believe or rather hope that I would have, at the very least, sent a letter of protest, albeit late, to city officials if I knew then what I know now…never give up on something of value.

Contra la estupidez...

Vartán Matiossián

Un amigo y colega de Ereván nos anotició de un artículo en un blog en ruso sobre temas armenios, llamado “Time to Analyze” (el nombre del blog. únicamente, está en inglés). El artículo, fechado el 14 de enero próximo pasado, se titula “Armenios que alcanzaron la presidencia fuera de la Patria”. Presenta cinco presidentes, cuatro de ellos del Líbano (Camille Chamoun, Elías Sarkis y Emile Lahoud) y Siria (Emin Hafez); sólo sabemos que Lahoud es armenio por su padre, pero no tenemos información independiente sobre el origen familiar de los otros. Sin embargo, antes de llegar a estos nombres, nos encontramos con el ridículo párrafo que había motivado a nuestro amigo a ponernos al tanto:

Against Stupidity...

Vartan Matiossian

A friend and colleague from Yerevan brought to our attention a posting in a blog in Russian on Armenian issues, called "Time to Analyze" (the name of the blog is in English). The post, dated January 14, 2012, is entitled "Armenians Who Reached Presidency Outside the Homeland." It introduces five presidents, four of them from Lebanon (Camille Chamoun, Elias Sarkis and Emile Lahoud) and Syria (Emin Hafez); we are only aware that Lahoud is Armenian by his mother, but we have no information about the ethnic origin of the others. However, before reaching their names, we had to cross an incredibly ridiculous first paragraph:

Նշմարներ Հալէպի առօրեայէն (Դ.)

ՄԱԹԻԿ ԷՊԼԻՂԱԹԵԱՆ

«Թիփի բորան մութ գիշերին,
Պըտըտում էր ֆետային,
Փամփուշտները խաչկապ կապած,
Հրացաններ ուսերնին»

Մեր անձնուրաց երիտասարդութեան ձօնուած դիւցազներգութիւն մըն է, որ մեծ խանդավառութեամբ կը մեկնաբանուի խրախճանքներու ընթացքին եւ խարուկահանդէսներու կրակին շուրջ:

Քիչեր են սակայն, որ պատիւն ու բախտը ունեցած են այդ երգին դերակատարները ըլլալու:

Աւելի քան հարիւր քսան տարի առաջ Արեւմտահայաստանի մէջ հայդուկներու սխրանքներէն հմայուած` ժողովուրդին կողմէ հիւսուած են այս եւ այլ երգեր, որ սերունդներու կ՛ուսուցուին աղօթքէն ետք եւ դասերէն առաջ:

«Եկուր մեր թաղը, չորս օրերէ ի վեր ելեկտրական հոսանքը անջատուած է, եւ մութին մէջ դիտէ մեր եաւրիկները»:

Նշմարներ Հալէպի առօրեայէն (Գ.)

ՄԱԹԻԿ ԷՊԼԻՂԱԹԵԱՆ

Օրացոյցի թերթիկը կը պատռեմ, Շաբաթ, 13 Հոկտեմբեր, «Սրբոց Թարգմանչաց վարդապետացն մերոյ», մինչ զարթնումէս ետք պատշգամ կ՛ելլեմ մաքուր օդ շնչելու, զզուելի վառօդի հոտը կը լեցուի թոքերէս ներս, գիշերային ընդհարումներու ընթացքին արձակուած ծանր զէնքերու աւերիչ ազդեցութիւնը կը շարունակէ իր մաղթը արշալոյսի թթուածինը չէզոքացնելով:

Այսօր հայոց պատմութեան բոլոր ժամանակներու մեծագոյն տօնն է, մեր գոյութեան գրաւականը, մեր լինելիութեան խարիսխը եւ մեր դարաւոր վահանը եղած է այդ գիւտին փառքը, իսկ Ս. Մեսրոպը` մեր մեծերու շարքին խոշորագոյն դէմքը:

Մշակոյթի ամիս է, սակայն կործանումի եւ կոտորածի օրեր կ՛ապրինք, կրթական օճախները փակ կը մնան տակաւին:

Turkey's Islamist Turn, 10 Years Later

Daniel Pipes

Is Turkey—due to its size, location, economy and sophisticated Islamist ideology—set to become the West's greatest problem in the Middle East?

A tumultuous decade has passed since the Justice and Development Party was first elected to office on Nov. 3, 2002. Almost unnoticed, the country exited the pro-Western era started by Mustafa Kemal Ataturk (1881-1938) and entered the anti-Western era of Recep Tayyip Erdogan (born 1954).

Mexico City Journal: Statue of a Foreign Autocrat Sits Uneasily With Some



Elisabeth Malkin

 



When the mayor inaugurated a pretty little garden fronted by a very large statue at the edge of the central Chapultepec Park last summer, it seemed another step forward in his drive to improve the quality of life in this impossible city.       

But a quick check on Google might have spared Mayor Marcelo Ebrard from what happened next.

Speaking off the cuff, the mayor praised the statue’s subject — a complete stranger to many Mexico City residents — as “a great political leader, a statesman.”

Յարգա՛նք եւ զարմա՛նք այդ սերունդին

ՅԱԿՈԲ ԼԱՏՈՅԵԱՆ

Անցեալները բարեկամ մը կը խօսէր, թէ հեռաւոր Արժանթինի մէջ վաստակաւոր կրթական մշակ մը (՚՚*)  իր մահկանացուն կնքելէ առաջ խնդրած է անմիջական իր բարեկամներէն, որ Դաշնակցութեան դրօշով ծածկուի իր դագաղը…
Յիշենք, որ տասնութ տարիներ առաջ նոյն այս մտաւորականը իր տասնեակ տարիներու ծառայութենէն ետք, կուսակցական պատիժ ստացած եւ հեռացուած էր շարքերէն: Սակայն հաւատարիմ իր կուսակցութեան, անցնող տասնամեակին միշտ ալ կարգապահ հայու իր ընթացքով եւ տարիներու իր փորձառութիւնը միշտ նորահաս սերունդին տրամադրութեան տակ դրած` ձեւով մը մղիչ ուժ մըն էր:

Sybarite5: A Night to Remember

Vartan Matiossian

 

It was a cold night in Manhattan, but the audience filling Zankel Hall was warmed enough to cheerfully welcome Sybarite5 in their Carnegie Hall debut. And for the next two hours, people went from warm to hot while this chamber quintet of young, talented, and passionate musicians was unfolding a cascade of unchained melodies. We have watched and listened to a good share of chamber groups over the years, but nothing was close to the originality and versatility of this one. This writer is neither a musician nor a musical critic, thus these lines are not intended to be a specialist's appreciation of what really transpired on the night of November 13, 2012.

Նշմարներ Հալէպի առօրեայէն (Բ.)

ՄԱԹԻԿ ԷՊԼԻՂԱԹԵԱՆ

Աշնանային զով առաւօտներուն վերամուտի մթնոլորտ կը տիրէր Հալէպի հայկական թաղամասերուն մէջ:

Հաճելի էր սուրճի գաւաթին դիմաց նստիլ եւ պատշգամէն դիտել դպրոցական նոր համազգեստներով եւ պայուսակները իրենց կռնակին շալկած` մատղաշ սերունդի մեր արիւնակիցներուն շքեղ երթը դէպի կրթական ամրոցներ:

Ոմանք հետիոտն կ՛ուղղուին վարժարան: Ուրիշներ փողոցներու անկիւնները կամ նշանակուած կեդրոններ կը հաւաքուին` դպրոցի հանրաշարժը սպասելու: Փոքրիկներուն այդ սպասման կ՛ընկերակցի իրենց ծնողներէն մին, երբեմն` մեծ մայրը կամ մեծ հայրը, որոնց համար գերհաճոյք մըն է այդ յոգնութիւնը:

Նշմարներ Հալէպի առօրեայէն (Ա.)

ՄԱԹԻԿ ԷՊԼԻՂԱԹԵԱՆ

«ԶՀԱՑ ՄԵՐ ՀԱՆԱՊԱԶՈՐԴ ՏՈՒՐ ՄԵԶ ԱՅՍՕՐ»։ Տէրունական աղօթքին մէջ Աստուծոյ փառաբանութենէն ետք յիշուած այս աղերսանքը որեւէ ժամանակէ աւելի իմաստալից հառաչանք մըն էր հայկական թաղերու մէջ, Հալէպ քաղաքի ծանօթ դէպքերու առաջին օրերուն. ընդհանրապէս ամէն տեղ հացի չնախատեսուած տագնապ մը կար, որուն չէր պատրաստուած քաղաքացին:

Արտասահմանէն հարազատներ եւ բարեկամներ յաճախ երբ կապ կը հաստատեն մեզի հետ, մեր որպիսութիւնը եւ ապահովութիւնը ստուգելէ ետք, իրենց երկրորդ հարցումը կ՛ըլլայ` «Հաց ունի՞ք… ուտելիք ունի՞ք…»:

SDHP 125th Anniversary Academic Conference Achieved Major Success

To mark the 125th anniversary of the Social Democrat Hunchakian Party (SDHP), over 200 participants attended an academic conference with 11 prominent historians titled, “Social Democrat Hunchakian Party Throughout History.” The conference, which was hosted by Woodbury University (Burbank, California) on October 27, was organized by the Nor Serount Cultural Association and the Armenian Educational Benevolent Union with co-sponsorship by the Richard G. Hovannisian Endowed Chair in Modern Armenian History at UCLA (established by the Armenian Educational Foundation), the Armenian Research Center at the University of Michigan, Dearborn; and the National Association for Armenian Studies and Research (NAASR). The academic conference is a part of a series of events to celebrate 125 years of the party’s contributions to the Armenian people, Armenian Cause and struggle.

Who Is Fethullah Gülen?

Claire Berlinski

With the American economy in shambles, Europe imploding, and the Middle East in chaos, convincing Americans that they should pay attention to a Turkish preacher named Fethullah Gülen is an exceedingly hard sell. Many Americans have never heard of him, and if they have, he sounds like the least of their worries. According to his website, he is an “authoritative mainstream Turkish Muslim scholar, thinker, author, poet, opinion leader and educational activist who supports interfaith and intercultural dialogue, science, democracy and spirituality and opposes violence and turning religion into a political ideology.” The website adds that “by some estimates, several hundred educational organizations such as K–12 schools, universities, and language schools have been established around the world inspired by Fethullah Gülen.” The site notes, too, that Gülen was “the first Muslim scholar to publicly condemn the attacks of 9/11.” It also celebrates his modesty.

Winds of Change

Zareh Ouzounian

 

Many thought this could never happen.

Yet we all WANTED this to happen.

The winds of change are finally blowing in Armenia.

The pre-independence years and the initial following years saw an Armenian people energized by statehood, excited by independence, and full of hope for a better future. And a lot was achieved, including winning a war against all odds. Anyone who had the opportunity of visiting Armenia in those early days of independence will remember that despite very dire economic conditions, there was “something” in the air, there was energy, hope, and excitement.

The Turkish-Made ‘Great Calamity’: How ‘Medz Yeghern’ Became ‘Büyük Felâket’

Vartan Matiossian

The “Metz Yeghern,” which means “Great Evil” in Armenian,
is the name we Armenians use for the genocide.
Robert Attarian (2006)¹

The quote comes from a lecture in Italian by the spokesperson for the Consiglio per la comunità armena di Roma (Council of the Armenian Community of Rome) on April 28, 2006. The use of “Medz Yeghern” and “genocide” in the same sentence shows it to be part of a conscious goal pursued by Italian Armenians as a way to encourage the adoption of the phrase Medz Yeghern to identify the genocide in languages other than Armenian.

As one example among many, young Italian writer Paolo Cossi in 2007 published a graphic novel titled Medz Yeghern, il grande male (Medz Yeghern: The Great Evil). It was clear that, in his mind, Medz Yeghern was not a euphemism. “I made my first book Medz Yeghern to explain and introduce the Armenian Genocide to the Italian people,” said Cossi recently. “My motivation was a very human motivation in the first place, and it was very important because it is the first genocide of the 20^th century. I wanted to create something that can educate the Italian public about genocide because they know very little about it.”² So far, this graphic novel has been translated into French, Spanish, Dutch, Greek, and Korean.

Խաչիկ Ճոզիկեան. «Որտեղ որ լինում ես, միայն խօսքեր են, շատ գեղեցիկ ժողովներ, խորհրդաժողովներ՝ սիրիահայերի թեման մէջտեղ արած»

«ԵՐԿԻՐ»

Երեւանի Հանրապետութեան փողոց 30 հասցէում` Հ. Յ. Դաշնակցութեան Գերագոյն Մարմնի «Սիմոն Վրացեան» կենտրոնում սկսել է գործել Սիրիահայութեան Խորհրդատուական Կենտրոնը, որի աշխատանքները համակարգում է Հալէպի «Արեւելք» տպարանի տնօրէն, «Համազգային»ի Սիրիայի շրջանային վարչութեան անդամ Խաչիկ Ճոզիկեանը:

Արդի պոէզիան. նրան յարող խնդիրների շուրջ

ԼՈՒՍԻՆԷ ՄԻՒԼԼԷՐ

Մեր օրերում ստեղծուող պոէզիան, որը սկիզբ է առել 90-ականների անկախացումից անմիջապէս յետոյ, շրջում է աւանդական պոէզիայի ազգային կաղապարուած պատկերացումները: Մեր ժամանակակից բանաստեղծների գրեթէ մեծամասնութիւնը այսօր մերժում է անցեալի գրական կոթողների բովանդակային, տաղաչափական կողմերը: Ներկայիս բանաստեղծութիւնը հակուածութիւն ունի ընդօրինակելու արտերկրեայ ազատ, անկաշկանդ պոէտական խոհանոցին բնորոշ առանձնայատկութիւններըՙ իրենց որդեգրած բանաստեղծական նորմերով ու չափորոշիչներով: Ուսումնասիրելով համաշխարահային գրական փորձըՙ կարող ենք հետեւութիւն անել, որ պոէզիանՙ որպէս աշխարհի հնագոյն ստեղծագործութեան ձեւ, տեղի է տալիս իր աւանդոյթները: Այն հանդէս է գալիս մերթ որպէս չափածոյ արձակ, մերթ էլ որպէս անռիթմ ու անչափ, ցաքուցրիւ բառերի կոյտ: Եթէ անտիկ գրական աշխարհից սկսած մինչեւ նոր ժամանակաշրջանը աւանդոյթի համաձայն բանաստեղծին «երգիչ» էին անուանում, ապա նոյն «երգիչ»-ը, մեղմ ասած, խորթ կը լինի մերօրեայ բանաստեղծներին կոչել: Արժէ այստեղ խորութեամբ ընկալել ներկայիս պոէզիայով մտահոգ երիտասարդ բանաստեղծուհի Նուշիկ Միքայէլեանի ահազանգը «Ազգ» օրաթերթի էջերում.

A Brief History of the Armenian Studies Program at Fresno State 1960-2012

Barlow Der Mugrdechian

 

Armenian Studies courses have been taught at Fresno State for more than fifty years. Dr. Richard Hovannisian taught Armenian Studies courses through the extension program, 1960-1962. Dr. Louise Nalbandian of the History Department began teaching Armenian history at Fresno State in 1967, soon developing a broader program, including language and culture classes. Serpouhie Messerlian taught Armenian language courses beginning in 1970 and Dr. Arra Avakian taught a variety of Armenian culture and history courses from 1970-1973.

Bedrós Hadjián en el recuerdo

Vartán Matiossián

 

Se ha ido Bedrós Hadjián, una de las figuras intelectuales con trascendencia diaspórica que la comunidad armenia de la Argentina ha albergado a lo largo de la historia. Subrayo el concepto de trascendencia diaspórica; o sea, alguien cuya figura y cuya producción han cruzado los límites de su comunidad. Esa trascendencia, en el marco de la producción intelectual o de cultivo del pensamiento (que enfatizan el concepto de figura intelectual), se alcanza esencialmente con el elemento que constituye el nexo de la dispersión: el idioma.

Արդե՞օք ճիշդ է վերադարձը հին ուղղագրութեան

 ԹԵՐԵԶԱ ԳԱԼՍՏԵԱՆ

(Ներածական եւ ծանօթագրութիւններ՝

ՎԱՐԴԱՆ ՄԱՏԹԷՈՍԵԱՆ)

Ուղղագրութեան բազմաչարչար խնդիրը վերջին քսանամեակին բազմիցս հոլովուած է, ընդհանուր առմամբ՝ տեղքայլի վիճակի մէջ։ Քանի մը առիթներով տողերս գրողն ալ իր կարծիքը արտայայտած է՝ «Յառաջ»ի մէջ լոյս տեսած յօդուածներով։ Վերջին շրջանին, հակընդդէմ երկու կողմերը գոհացած են «դիրքային պատերազմ»ով՝ միեւնոյն տեսակէտներու կրկնութեամբ։ Սակայն, այդ կրկնութիւնը ոչինչ կ՚աւելցնէ հանրային գիտակցութեան կամ տեսակէտներու մշակումին, բացի թիւր տեսակէտներու յարատեւութենէն, երբ սխալ տեղեկութիւններ կը հաղորդուին։ Այդպիսի վիճակի մը մէջ յայտնուած է, մեր կարծիքով, բանասիրական գիտութիւններու թեկնածու Թերեզա Գալստեան, որ Երեւանի «Առաւօտ» օրաթերթի Սեպտեմբեր 29, 2012ի թիւին մէջ ստորագրած է սոյն յօդուածը։ Որպէսզի ընթերցողը ամբողջական կարծիք կարենայ կազմել, թէ հայաստանեան ուղղագրութեան պաշտպանները փաստարկներու ի՞նչ համակարգի կը հետեւին ներկայիս, որոշեցինք յօդուածը նոյնութեամբ ընթերցողին ներկայացնել՝ անոր կցելով մեր ծանօթագրութիւնները։

Գրաբարեան աւանդական ուղղագրութեան բարեփոխման հարցը ծառացել է դեռեւս 19-րդ դարի կէսերից: Այդ խնդրով մտահոգուած որոշ քայլեր են արել հայ անուանի գրական-հասարակական գործիչներ՝ Նահապետ Ռուսինեանը, Մինաս Չերազը, Խորէն Ստեփանէն, այնուհետեւ Ղազարոս Աղայեանը, Ստեփան Մալխասեանցը եւ ուրիշներ: 1913 թ., Գէորգ V կաթողիկոսի հովանաւորութեամբ կազմւում է յանձնաժողով, որի նպատակն էր քննարկել հայոց աւանդական ուղղագրութեան մէջ որոշակի բարեփոխումներ կատարելու հարցը: Յանձնաժողովի կազմում ընդգրկուած էին Գէորգ վարդապետ Չէօրէքչեանը (հետագայում Ամենայն Հայոց Կաթողիկոս) (1), լեզուաբան Մանուկ Աբեղեանը եւ ուրիշներ: Սակայն մօտալուտ համաշխարհային առաջին պատերազմը, այնուհետեւ 1915 թուականի մեծ ողբերգութիւնը, ցաւօք, կասեցրին այդ հարցի լուծման ընթացքը: Ուղղագրութեան բարեփոխման խնդիրն առաւելապէս յուզել է ականաւոր լեզուաբան, գրաբարի, միջին հայերէնի եւ ժամանակակից հայոց լեզուի մեծ գիտակ Մանուկ Աբեղեանին: Նա նկատի ունենալով գրաբարեան ուղղագրութեան արդէն խիստ տարբերակուածութիւնը ժամանակակից հայ գրական-արտասանական լեզուից, 1922 թ. յանձն առաւ որոշ բարեփոխումներ անել եւ թարմացնել հայերէնի ուղղագրութիւնը (2), իսկ 1940 թ., լրացուցիչ շտկումներ անելով, հասարակութեանը ներկայացրեց միանգամայն ընդունելի նոր ուղղագրութիւն (3): Եւ, ահա, 90 տարի է, ինչ մենք գրում ենք նոր ուղղագրութեամբ, զերծ մնալով նախկինի ակնյայտ բարդութիւններից (4)։

Deportivo Armenio festeja su medio siglo

Cristian Sirouyan

El club que actualmente milita en la Primera B Metropolitana cumplirá 50 años el 2 de noviembre. Hace 25 años la entidad alcanzó su máximo logro: el ascenso a Primera.         

Siempre marcada por sus pasos silenciosos, a veces casi imperceptibles para el público masivo, la historia de Deportivo Armenio cumple medio siglo el 2 de noviembre. Además, los hinchas, socios y dirigentes tienen otro buen motivo para desatar su fiesta: este año también festejan 25 años de la mayor proeza, cuando Armenio logró acceder a la máxima categoría y se ganó un lugar entre los grandes -con épicos triunfos frente a Boca y a Ríver incluídos- hasta mediados de 1989.