Ծ.Խ.- Ցաւով պէտք է արձագանգ հանդիսանալ ստորեւ տրուող յօդուածին։ Մինչ հայրենի իրականութեան ամէնօրեայ երեւոյթները հեռուէն դիտող յանձնառու սփիւռքահայուն սիրտը կը մաշեցնեն, երբ այդ երեւոյթները ուղղակի կը հարուածեն սփիւռքահայը՝ աւելի՛ անտանելի կը դառնան։ Արդեօք ազատ շուկան ու դրամատիրական ընչաքաղցութիւնը միակ սկզբո՞ւնքն է, որ «հայրենասիրութիւնը» կը մղէ։
ՅԱՐՈՒԹԻՒՆ ՅԱՐՈՒԹԻՒՆԵԱՆ
Երկիր, ես քոնն եմ, բայց իմը չես դու:
Ես քո զինուորն եմ, դու` իմ թշնամին:
(Տիգրան Պասկեւիչեան)
Սիրիայում պատերազմ է: Այդ մասին պաշտօնապէս յայտարարել է այդ երկրի առաջնորդ Բաշար ալ Ասադը: Իսկ դա նշանակում է, որ ծայրայեղ վտանգուած է մեր ամենահին եւ ամենաազդեցիկ գաղութներից մէկի ապագան: Ընկերս, որ օրէր առաջ է վերադարձել Հալէպից, պատմում էր, թէ ինչպիսի պայմաններում են ապրում մեր հայրենակիցները եւ ինչպէս են հայեացքները ուղղած Մայր Հայրենիքին` սպասում աջակցութեան: Մերոնք այնտեղ նեղութեան մէջ են, եւ Հայրենիքի գոնէ բարոյական աջակցութեան կարիքը երբեք այդքան անհրաժեշտ չի եղել, որքան հիմա: Հայրենիքն իր քսանամեայ անկախութեան տարիներին բազմիցս է ակնկալել եւ ստացել սիրիահայ գաղթօջախի աջակցութիւնը: Ոչ ոքի համար գաղտնիք չէ, թէ սիրիահայ համայնքն ինչ ահռելի աջակցութիւն ցուցաբերեց երկրաշարժից տուժածներին, իսկ արցախեան ազատամարտի տարիներին սիրիահայերի մասնակցութիւնը ազատագրական պայքարին ոչ միայն մարդուժի ներկայութիւն էր, այլեւ Հայաստան-Սփիւռք անքակտելի կապի վկայութիւն: Վերջապէս, սիրիահայ համայնքի գերնպատակը Թուրքիային սահմանակից երկրում ապրելն էր, որ պատեհ առիթի դէպքում նորից տէր դառնային իրենց կորուսեալ տարածքներին` Արեւմտահայաստանին: